ในปัจจุบันมีการจัดตั้งกลุ่มช่วยเหลือตนเอง (Self Help Group) กันขึ้นอย่างมากมาย ด้วยวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย ซึ่งส่วนมากจะจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือกลุ่มบุคคลที่มีปัญหาใกล้เคียงกันหรือมีลักษณะคล้ายๆ กัน เช่นกลุ่มผู้ป่วยสูงอายุ กลุ่มผู้ป่วยโรคเรื้อรัง เป็นต้น และโรคทางจิตเวชเด็กและวัยรุ่นเอง โดยส่วนใหญ่ก็มักจะเป็นกลุ่มโรคที่เรื้อรัง ยกตัวอย่างเช่น ผู้บกพร่องทางสติปัญญา ทางการเรียนรู้และออทิสติก ซึ่งส่งผลทั้งต่อผู้ป่วย ผู้ปกครองหรือผู้ดูแลในระยะยาว และถ้าหากมีการรวมกลุ่มช่วยเหลือตนเองเฉพาะโรคนั้นๆ ซึ่งมักจะมีปัญหาที่คล้ายคลึงกัน ก็จะมีกลุ่มที่สามารถแบ่งปันประสบการณ์การดูแลผู้ป่วยให้คำแนะนำเรื่องสิทธิประโยชน์ที่ผู้ป่วยพึงได้รับ ช่วยเหลือทางด้านจิตใจของผู้ปกครองในการดูแลผู้ป่วยที่มีการดำเนินโรคที่รุนแรง เป็นต้น
ดังนั้น ทางกลุ่มผู้ทำงานจึงได้เล็งเห็นถึงประโยชน์ในการทำกลุ่มช่วยเหลือตนเอง และได้จัดทำคู่มือฉบับนี้ขึ้น เพื่อเป็นแนวทางในการดำเนินงานสร้างกลุ่มให้เกิดความเข้มแข็งและยั่งยืน
ทางกลุ่มผู้ทำงานหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คู่มือฉบับนี้จะเป็นประโยชน์ให้แก่ผู้ดำเนินงานในการสร้างกลุ่มช่วยเหลือตนเองต่อไป
โอกาสนี้ขอขอบคุณหน่วยงานภาครัฐ สมาคมเพื่อคนพิการทางสติปัญญาแห่งประเทศไทย สมาคมผู้ปกครองบุคคลออทิซึม (ไทย) ที่ได้สนับสนุนข้อมูล จนทำให้คู่มือการจัดตั้งกลุ่มช่วยเหลือตนเอง (Self Help Group) จัดทำได้เสร็จสมบูรณ์
คณะผู้จัดทำ
กลุ่มงานพัฒนาเครือข่าย
สถาบันราชานุกูล
