การพัฒนาประเทศยุคโลกาภิวัฒน์ คุณภาพของคนมีผลต่อความสำเร็จอย่างยิ่ง โดยเฉพาะ “เด็ก” มีความสำคัญที่สุด เพราะการสร้างคนให้มีคุณภาพต้องดำเนินการอย่างถูกต้องเหมาะสมต่อเนื่องในแต่ละช่วงวัย เนื่องจากคนเปลี่ยนแปลง เจริญเติบโตและเรียนรู้ตลอดเวลา
เด็กเป็นทรัพยากรมนุษย์ที่มีคุณค่าสูงสุดเหนือทรัพยากรใดใดในโลก เด็กทุกคนมีต้นทุนชีวิตที่ดีในตัวระดับหนึ่ง ขึ้นอยู่กับว่าจะได้รับการส่งเสริมให้มีการพัฒนามากเท่าใด จากแหล่งต่างๆ
ที่มีความสำคัญ และเกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ ทั้งครอบครัว โรงเรียน กลุ่มเพื่อน สังคมรอบตัว ชุมชน และแหล่งธรรมชาติ ทั้งต้นทุนภายในและภายนอกตัวเอง แต่โลกยุคเทคโนโลยีในปัจจุบัน สร้างความเป็นวัตถุนิยมจนห่างไกลความเป็นธรรมชาติมากขึ้น แย่งกันอยู่ แย่งกันกิน แย่งกันเรียน แย่งกัน
ทำมาหากิน พลอยทำให้เลี้ยงลูกแบบเครื่องจักรเครื่องยนต์ ขาดความเอื้ออาทร ความเข้าใจพัฒนาการ สร้างความคาดหวังมากจนเกิดความเครียด เด็กวัยเรียนก็ต้องเคร่งเรียน ใครเรียนได้ก็เรียนไป ใครเรียนไม่ได้ก็ต้องถอยออกไป ส่วนผู้ใหญ่ก็ต้องเคร่งกับการทำงานหาเงิน การวัดคุณค่าของคนจึงต่างจากอดีตอย่างสิ้นเชิง ต้นทุนชีวิตที่มีอยู่แล้วที่ควรจะมีและควรจะเป็นถูกบั่นทอนจนเด็กบางคนเหลือต้นทุนชีวิตน้อยมาก ในการต่อสู้กับภยันตรายและภัยจากสังคมเกิดผลผลิตที่มีความเสี่ยงมากมาย
ส่วนเด็กคนไหนโชคดีที่เกิดมาท่ามกลางครอบครัวและสิ่งแวดล้อมที่อบอุ่น เข้าใจและช่วยกันรักษาส่งเสริมต้นทุนชีวิต ก็จะพอกพูนต้นทุนชีวิตเพื่อต่อสู้ภยันตรายและภัยทางสังคมได้อย่างสันติสุขและยั่งยืน
สถาบันราชานุกูล ร่วมกับ แผนงานสุขภาวะเด็กและเยาวชน สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ ได้พัฒนาเครื่องมือสำรวจต้นทุนชีวิตเด็กวัยเรียน ซึ่งเครื่องมือสำรวจต้นทุนชีวิตเด็ก ได้รับการพัฒนาโดยแผนงานสุขภาวะเด็กและเยาวชน โดยได้พัฒนาเครื่องมือวัดคุณลักษณะที่ดีของเยาวชนไทย เพื่อให้เครื่องมือสำรวจครอบคลุมกลุ่มเป้าหมายวัยเรียน ทางแผนงานสุขภาวะเด็กและเยาวชนจึงร่วมกับสถาบันราชานุกูลพัฒนาเครื่องมือให้เหมาะสมกับเด็กช่วงวัยเรียน ซึ่งเครื่องมือมีจำนวน 40 ตัวชี้วัด 5 ด้าน กล่าวคือ ตัวตนของเด็กวัยเรียน เพื่อนและกิจกรรม ครอบครัว สถานศึกษา และชุมชน เพื่อรวมพลังต้นทุนชีวิตให้เกิดพลังภูมิคุ้มกัน นำไปสู่สุขภาวะของเด็กวัยเรียนอย่างยั่งยืนต่อไป
โครงการออกแบบสำรวจต้นทุนชีวิตเด็กวัยเรียน
สถาบันราชานุกูล
